Patrzeć inaczej - zobaczyć czyjeś buty

Ostatnio miałam wiele okazji by spotkać osoby, które borykają się z różnymi problemami. Stanowią one dla nich nieraz tak duży kłopot, że nie radzą sobie ze swoimi emocjami, uczuciami czy ogólnie w życiu osobistym jak również nieraz i wychowaniem swoim dzieci. I nic w tym dziwnego bo człowiek słaby jak ma pomóc komuś skoro sam nie ma w sobie sił. Dlatego dziś trochę z psychologi doświadczeń, emocji i przeżyć osób które doświadczyły w życiu traum.

Osób, których potrzeby nie zostały zaspokojone w dzieciństwie lub zostały zaniedbane.

Osób, które były lub są bohaterami rodzinnymi, obarczonymi poczuciem odpowiedzialności. 

Osób, które na pozór wydają się dobrze zorganizowane, aktywne ale dopiero ich wnętrze pokazuje ich prawdziwe ja pełne: wrażliwości, delikatności i piękna człowieczeństwa ale zarazem pełne trudów, wzlotów i upadków, porażek, bólu, cierpienia i zmagań. 
Osób z syndromem DDD lub DDA ( z przewagą bohatera)
Ich życie przedstawia w pewnym skrócie poniższy tekst. 

 " ....myślą, że zorganizowana ale nie widzą, jak wiele rzeczy i spraw jej umyka 

myślą, że jest twarda ale nie widzą, że w środku jej serca kruszy się ono wraz z łzami 

myślą, że ma siłę jak koń, ale nie widzą, jak upada w bezsilności po cichu

myślą, że jej wszystko łatwo przychodzi ale nie widzą ile wysiłku i serca wkłada w każdą rzecz

myślą, że ma tylko szczęście na twarzy ale nie widzą ile przeszła bólu i cierpienia
myślą, że jest profesjonalistą ale nie widzą, że doświadczenie to z życia się wzięło
myślą, że jest twarda i głośna ale nie słyszą jej cichych łez i smutku ilekroć coś źle zrobi
myślą, jak się jej to wszystko udaje ale nie widzą jak surowo siebie ocenia
myślą, że się afiszuje ale nie widzą gdy klęczy, jak celnik widząc swe grzechy
myślą, że sobie radzi ze wszystkim ale nie widzą jej intencji i poświęcenia
myślą, że wszystko potrafi ale nie widzą kosztów zdrowia jakie płaci
widzą, że jest aktywna i ma w sobie powera ale nie widzą jej słabości
widzą, jak pracuje ale nie widzą jej starań
widzą jak dużo mówi ale nie widzą jej żalu i sumienia, który ją gryzie
widzą to , co zewnętrze ale nie widzą jej pragnień dobra
widzą czyny i emocje ale nie widzą jej pragnień zmian
widzą to, co widzą ale nie widzą tego, co jest w prawdziwym wnętrzu człowieka
widzą błędy ale nie widzą jej pracy nad nimi
widzą maski ale nie widzą człowieka kruchego pod spodem
widzą działanie ale nie widzą jej samotności
widzą czasem bezradność ale nie widzą ile jej trzeba było pokonać aby dojść tam gdzie się jest teraz
widzą pewność siebie ale nie widzą załamań i upadków

widzą, jej słabości ale nie widzą poczucia winy jakie w sobie czasem nosi

widzą jej wiarę ale nie widzą, że jest w niej jak małe dziecko

widzą jej narzekanie i szczerość ale nie widzą jej potrzeb

widzą jej oczy ale nie widzą historii jej życia

Bo tak człowiek widzi człowieka, który nawet nie napastował czyichś butów  ..." ca